Pancerniki typu Radetzky

Pancerniki typu Radetzky

Użytkownicy	K.u.K. Kriegsmarine
Stocznia	Stabilimento Tecnico Triesino
Wejście do służby	1910-11
Wycofanie	1918
Zbudowane okręty	3
Dane taktyczno-techniczne[1][2]
Wyporność	14 741 t (standradowa) 16 099 t (maksymalna)
Długość	138,8 m
Szerokość	24,6 m
Zanurzenie	8,1 m
Napęd	dwie 4-cylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania, 12 opalanych węglem kotłów parowych Yarrow, 2 śruby 20 000 KM
Prędkość	20,5 węzła (38 km/h)
Zasięg	4000 Mm (7400 km) przy prędkości 10 węzłów (19 km/h)
Załoga	890 (30 oficerów i 860 marynarzy)
Uzbrojenie	4 działa kal. 305 mm L/45 (2 × II) 8 dział kal. 240 mm L/45 (4 × II) 20 dział kal. 100 mm L/50 6 dział kal. 66 mm L/45 4 działa kal. 47 mm L/44 1 działo kal. 47 mm L/33 2 działa desantowe kal. 66 mm 3 wyrzutnie torped kal. 450 mm
Opancerzenie	burty: 100-230 mm pokład: 48 mm wieże artylerii głównej: 250 mm wieże artylerii średniej: 200 mm kazamaty: 120 mm wieża dowodzenia(inne języki): 100-250 mm grodzie przeciwtorpedowe: 58 mm grodzie wodoszczelne: 150 mm
Multimedia w Wikimedia Commons

Pancerniki typu Radetzky – typ trzech pancerników generacji przeddrednotów^[a] zbudowanych dla Austro-Węgier w latach 1907-1910. Wszystkie trzy okręty zostały zbudowane przez stocznię Stabilimento Tecnico Triestino(inne języki) w Trieście. Były ostatnimi austro-węgierskimi przeddrednotami i przedostatnim typem pancerników zbudowanym przez to państwo. Typ składał się z trzech okrętów: „Radetzky”, „Erzherzog Franz Ferdinand” i „Zrínyi”. Pancerniki typu Radetzky zostały uzbrojone w cztery działa kal. 305 mm w dwóch wieżach i osiem dział kal. 240 mm w czterech wieżach; ciężka artyleria drugiego głównego kalibru odróżniała pancerniki tego typu od wcześniejszych generacji przeddrednotów.

Okręty zostały wprowadzone do służby na kilka lat przed wybuchem I wojny światowej i miały ubogą służbę. Wszystkie trzy pancerniki odbyły rejsy treningowe po Morzu Śródziemnym w 1912 roku. Rok później okręty wzięły udział w międzynarodowej paradzie morskiej na Morzu Jońskim w ramach protestu przeciwko wojnom bałkańskim. Po wypowiedzeniu wojny Austro-Węgrom przez Włochy w 1915 roku, pancerniki typu Radetzky bombardowały cele nabrzeżne na Adriatyku. Po roku 1915 ich udział w wojnie stał się minimalny. Po wojnie wszystkie trzy okręty zostały przekazane Włochom i zezłomowane pomiędzy 1920 a 1926 rokiem.